Barwna, zabawna historia utkana z codziennego życia.Małe osiedle na obrzeżach Warszawy, gdzie ścierają się lokalsi i przyjezdni, władza i obywatele, zwyczajni ludzie i krezusi, starzy i młodzi, samotni i ci w związkach.Kolejna po Nieznajomej i Sąsiadach opowieść o losach podmiejskiej społeczności barwnych osobowości i o lokalnych osobliwościach.Nic nie wskazuje na to, aby w Sielance miał zapanować upragniony spokój. Jak to zwykle wiosną, grypa zbiera swoje żniwo, Jakubek musi zbierać pieniądze na nową łapówkę dla burmistrza, u Stefana zagnieździła się jakaś dziewczyna, co spędza Ali sen z powiek. Na dodatek do Arlety przyjeżdża mamusia i próbuje zaprowadzić w rezydencji swoje porządki. Z Krasnegostawu na niezapowiedzianą inspekcję wpada też Teodozja Jakubek. Zaś syn i synowa Marii Bąk odwiedzają chorą matkę i przypadkiem konfrontują się z niewygodną prawdą o swej córce. Niewypowiedziana wojna pomiędzy władzą a obywatelami trwa w najlepsze i ujawnia się w planach powstania nowej gazety. Ścierają się też siły tradycji i nowoczesności, zaś anonimowi obrońcy lasu grożą deweloperowi strasznymi konsekwencjami. Jedynie Emilia Makowska może zaliczyć ten czas do udanych, wizyta dawno niewidzianego kolegi za studiów budzi w niej na nowo kobietę.Uroku książce dodają rysunki Joanny Klimaszewskiej.Małgorzata Gutowska-Adamczyk - jedna z najbardziej rozpoznawalnych polskich autorek, z wykształcenia historyk teatru - zadebiutowała jako scenarzystka serialu Tata, a Marcin powiedział.... Jest autorką kilkunastu poczytnych powieści dla dorosłych i młodzieży. Cukiernią Pod Amorem, przedstawiającą losy Polski i Polaków na przestrzeni ponad stu lat, podbiła serca czytelników i rankingi sprzedaży. Jest żoną reżysera filmowego Wojciecha Adamczyka. Ma dwóch synów - Macieja i Piotra.

Losy trzech kobiet uwikłanych w historię. Najpierw za wszelką cenę pragną przeżyć, a później na gruzach zbudować sobie nowe życie.

Jesień 1944. Właśnie dogasa powstanie. W podwarszawskich Włochach spotykają się trzy młode kobiety: Irenka, przedwojenna tancerka kabaretowa, Zośka, studentka architektury i Helenka, dziewczyna z kieleckiej wsi. Żadna z nich nie ma już rodziny, więc trzymają się razem. Każda z nich skrywa dramaty z przeszłości, każda też usiłuje ułożyć swoje życie od nowa, najlepiej jak można - kto wie, ile jeszcze potrwa. Cieszą je najprostsze rzeczy, kiełkują pierwsze uczucia mimo ciągłego strachu i nieustannej walki o przetrwanie.
Otaczająca je rzeczywistość nie jest łatwa, ścieranie się nowego porządku ze starym - wszystko to nie sprzyja młodzieńczym wzlotom i westchnieniom. A jednak.
W tle poszukiwania dóbr zagarniętych przez Niemców, barwne wojenne i powojenne życie oraz galeria postaci: handlarze, lekarze, profesorowie i Rosjanie, NKWD i UB.

Historie, ludzie i zdarzenia które opisuje autorka są prawdziwe, a w nie wpleceni zostają fikcyjni bohaterowie. I jak zwykle u Manuli Kalickiej, płaczemy i śmiejemy się na przemian, by na końcu zapytać, czemu to już koniec?